Getuigenissen
Sebastiaan (21)
Ecuador
Hoewel Sebastiaan heel nieuwsgierig van aard is bezorgde het vertrek naar zijn buitenlandse stageplek hem talloze slapeloze nachten. In het kader van zijn studie Dierenzorg zou hij een maand lang helpen bij de bescherming van zeeschildpadden in Griekenland. Gelukkig kwam hij in een ongelofelijk warme poel van vrijwilligers terecht en voelde hij zich meteen als een zeeschildpad in het water. Het verhaal van een timide gast met een groot hart voor dieren en de wereld.
Het werk was erg divers. De ene dag trok ik er op uit om de bevolking te informeren over wat zij kunnen doen om de schildpadden en hun broedplaatsen te beschermen en andere dagen was ik zelf bezig met de beestjes te inventariseren en te beschermen. Die maand is voorbij gevlogen. Vooral de samenwerking met de andere vrijwilligers uit verschillende landen heeft een diepe inpakt op mij gehad.We sliepen in tenten op een olijfgaard en moesten zelf zorgen voor ons eten. Ik heb er vrienden voor het leven gemaakt.
In mijn 3de jaar ben ik dan voor 4 maanden met het programma van Erasmus+ gaan studeren in Noorwegen. In eigen land was ik niet de beste student, maar daar hebben ze een heel ander systeem van lesgeven. De docent vertelde iets over een bepaald onderwerp en lokte een discussie uit.
Zo leerden we heel veel van elkaar en werden we meteen bijgestuurd waar nodig. Hierdoor was ik heel gemotiveerd én kon ik mijn taalvaardigheid veel sneller bijschaven. De lessen werden in het Engels gegeven en mijn medestudenten kwamen van over heel Europa. Daardoor kwam ik minder in contact met de Noren zelf, wat ik wel jammer vind. Het is sowieso een cultuur die nogal gesloten is, al moet ik wel zeggen dat dit veranderde zodra we samen aan een kampvuur zaten met een paar biertjes erbij.
Meteen na mijn Erasmuservaring ging ik opnieuw dromen van een avontuur. Voor mijn opleiding moest ik deze keer 3 maanden vrijwilligerswerk doen. Al googelend kwam ik op een wildlife rescue center terecht in Ecuador. Zij zochten vrijwilligers om wilde dieren te verzorgen en het was bovendien veel goedkoper dan andere organisaties die ik had opgezocht. Gelukkig erkende mijn school het als vrijwilligersorganisatie en 2 maanden later zat ik aan de andere kant van de wereld.
Ik kwam alweer in een super toffe vrijwilligersploeg terecht en kon me iedere dag bezighouden met het liefste wat ik doe: wilde dieren verzorgen. Er zaten apen, kaaimannen, luipaarden, beren, paradijsvogels,…. Die komen dikwijls in erbarmelijke omstandigheden toe nadat ze door stropers zijn gevangen genomen, om op te eten of om door te verkopen als huisdier.
De dieren moeten eerst 40 dagen in quarantaine worden gehouden zodat ze geen ziektes overdragen. Door de zorgen in het centrum kunnen ze terug op krachten komen en worden ze als de tijd rijp is terug vrijgelaten in de jungle van Ecuador. Altijd een prachtig moment. Door de vrijwilligers en de giften van toeristen kan het centrum blijven bestaan.
Het was ongelofelijk intens om zo dicht bij de natuur te leven, maar 3 maanden later moest ik weer terug naar België keren. Ik had namelijk nog een bachelor proef af te werken vooraleer ik kon afstuderen. Hoewel ik blij was om iedereen terug te zien had ik het ook heel moeilijk.
Niet lang nadat ik terug thuis was kreeg ik een mailtje met een jobaanbieding; het centrum zocht een nieuwe hoofdcoördinator. En zo komt het dat ik nu in Ecuador woon. Deze keer voor een veel langere periode.
Mijn ouders en vrienden missen mij uiteraard, maar ze vinden het ook geweldig dat ik dit doe. Ik hoop dat iedereen de moed heeft om hetzelfde te doen. Ik heb mezelf ook echt over mijn angsten moeten zetten, maar ik had het voor geen geld van de wereld anders gewild.
Wil je zelf ook vrijwilligerswerk doen?
Vind dan HIER alle mogelijkheden.
Deel jij ook graag jouw buitenlandverhaal om anderen te inspireren? Laat het ons weten!