Getuigenissen

Ester (20) is een Chiromeid in hart en nieren. Toch ruilde ze met spijt in het hart haar Keti’s (13 tot 14-jarigen) in voor een nieuwe job. In april 2015 vertrok ze richting Mallorca. Eerst voor een stage en daarna voor een betaalde job als kinderanimatrice bij Thomas Cook. Elke dag ‘Chirootje spelen’ dus! Maar onderschat het niet, vertelt Ester, het is echt hard werken.

Voor mijn opleiding onthaal en recreatie, moest ik in het zevende jaar negen maanden stage lopen. Via de school kreeg ik de kans om voor een stage bij Thomas Cook te solliciteren. In mijn gesprek vertelde ik de mensen van de reisorganisatie onder andere over mijn ervaring bij de Chiro. Het was vooral die ervaring die hen interesseerde, vertelden ze mij achteraf. Na een paar dagen al kreeg ik te horen dat ik mijn stage kon starten.

Ik kwam er terecht in een team van 8 animatoren. Onze groep bestaat uit 2 Nederlandse en 2 Duitse meisjes, 1 Poolse, 1 Britse, nog 1 Belgisch meisje en ik. Ik voelde mij er meteen op mijn gemak.

Tijdens onze eerste week logeerden we in het hotel. Daarna kreeg ik samen met het Belgische meisje een appartement toegewezen op 5 minuten wandelen van het hotel. We hebben er ieder onze eigen kamer en alle comfort dat je nodig hebt. Maar eigenlijk zijn we maar zelden te vinden in ons appartement. Want al van bij de eerste werkweek was het duidelijk: een animator klopt vele, vele uren!

Van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat

Als animator begin je om 9.30u te werken. Met het animatieteam komen we samen in de backstage. We overlopen het programma van die dag: wat gaan we doen, welk materiaal is er nodig, zijn er speciale plannen waarmee we rekening moeten houden,… Om 10u start de miniclub. Via de microfoon kondigen we de activiteit van die dag aan. De miniclub is er voor kinderen van 3 tot 7 jaar en voor de 8 tot en met 11-jarigen. De activiteiten verschillen van dag tot dag. Soms doen we een knutselactiviteit of we doen alles rond het thema piraten of we gaan sporten …

Om 12.30u zit de voormiddag erop en hebben we een half uur middagpauze. Hoewel, pauze kan je dat niet noemen, want meestal maken we dan de laatste afspraken over de show die we ’s avonds voor de gasten zullen opvoeren. Na een half uur is het alweer kids time geblazen en gaan we tot 17.30u door met onze activiteiten. Daarna ga ik vaak eventjes rusten in ons appartement.

Om 20u vliegen we er terug in met de kinderdisco. Het feest blijft doorgaan met de avondshow die start om 21.30u. Die show is een echte familieshow. We voeren er allerlei sketches op, of doen een avond Ierse ‘Riverdance’ en natuurlijk is er de onvermijdelijke bingoavond.

Om 23u is de show ten einde en is er nog een uur gereserveerd voor ‘gastencontact’. Tijdens dat uur wordt er van het animatieteam verwacht dat we een praatje slaan met de gasten of misschien wel een dansje wagen. En ook dan gaan we nog lang niet slapen. Meestal volgt er nog een repetitie voor shows die we later die week willen opvoeren. Vaak duurt het tot een uur of 2 voor ik onder de wol kruip.

Was singen sie?

In het begin zijn die shows wel zweten. Zo’n ‘riverdance’ had ik nog nooit gedaan. Het was hard oefenen voor mij tijdens de repetities. Maar uiteindelijk slaagde ik erin om gezwind te staan huppen op het podium (lacht). Eigenlijk is er nog nooit iets echt mis gegaan tijdens onze shows. Enkel bij de kinderdisco gebeurde het in het begin wel eens dat ik de Duitse kinderliedjes niet zo goed begreep en ik vrolijk in de lucht sprong terwijl de kindjes en mijn collega-animatoren net door de knieën gingen.

Het is geen langgerekte strandvakantie

Ik ken de clichés die over animatoren bestaan: ja, we werken onder de zon en ja, na de werkuren feesten we graag en mag het er allemaal wat los aan toe gaan. Maar ’s morgens moeten wij er net als andere mensen die gaan werken ook terug staan. Drie keer overslapen en je kan het eerste vliegtuig terug naar België nemen, dat is bij ons de regel. Bovendien werken we 6 dagen op 7. Onderschat het dus niet. Onze job is echt geen langgerekte strandvakantie.

Pas op, ik klaag niet. Want ik heb zelden het gevoel dat ik aan het werken ben. Er is het goede weer dat het allemaal veel aangenamer maakt en het animatorenteam dat stuk voor stuk uit fijne collega’s bestaat.

Ook over mijn loon ben ik best tevreden. Ik verdien €800 netto per maand en daar bovenop krijg ik kost en inwoon. Eten doen we in het hotel en Thomas Cook betaalt ons appartement. Wie niet al te veel uitgaat, kan dus makkelijk nog een centje sparen.

Glimlachen, wat er ook gebeurt

Erg belangrijk voor een animator is dat je altijd vriendelijk blijft. Op de training wordt dat er echt ingehamerd: "ook al heb je een slechte dag, en vraagt een toerist je voor de honderdste keer hoe laat de bus naar de luchthaven vertrekt, blijven glimlachen is de boodschap! "

De kindjes zijn natuurlijk schatten! Na een week is het soms eens moeilijk om afscheid te nemen. Alhoewel er even goed bij zijn die ik liefst al op dag één zag vertrekken! (lacht)

Op zaterdagen zoeken wij daarom met het animatieteam bewust de rustige plekjes op het eiland op. Want natuurlijk kom je op het strand ook kinderen uit de miniclub tegen. Zij begrijpen op zo’n moment niet dat je je vrije dag hebt. In het begin lukt het je om ook dan nog vriendelijk een praatje te maken. Maar na een aantal weken heb je het nodig om die knop eens te mogen omdraaien en je even terug te trekken.

Meer dan collega’s

Het enige minpunt voor mij is dat ik mijn familie en vrienden soms mis. Heimwee kan ik het niet noemen, maar ik vind het niet fijn om de belangrijke momenten te missen. Mijn zus is in mei bevallen van haar eerste kindje. Ik kon de baby pas een maand later in mijn armen houden. Weten dat iedereen in België op zo’n momenten bij elkaar is, knaagt dus wel.

Maar we zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje. Daardoor worden je collega’s je nieuwe familie. Op mijn verjaardag heeft mijn team bijvoorbeeld een verrassingsfeestje in piratenthema georganiseerd met alles erop en eraan! Bovendien kreeg ik ook van enkele hotelgasten verjaardagscadeaus. Dat vind ik toch echt straf eigenlijk. Dat zelfs mensen die je maar één week ziet eraan denken om je een cadeau te geven.

Gewoon doen!

Wil je zelf in de animatie maar twijfel je of je het wel zal kunnen? Dan heb ik maar één advies: gewoon doen! Ik kon ook geen Ierse dans. Mijn Duits was echt nog niet wat het zijn moest. En ook van komische sketches had ik geen kaas gegeten. Maar dat leer je allemaal door het doen. Ik verzeker het je, ik heb hier in 2 maanden al veel meer geleerd dan in mijn hele schoolcarrière.

Het enige wat je nodig hebt is veel goesting en een pak motivatie. Dan loopt het vanzelf los!

Zelf werken of vakantiejob in het buitenland?

Check het hier: https://www.gostrange.be/themas/werken-en-vakantiejob