Getuigenissen

Mohamed (21)
Mohamed (21) trok naar Macedonië om kort vrijwilligerswerk te doen via het European Solidarity Corps.
Mohamed (21)

Mohamed (21)

Skopje
Noord-Macedonië

2 weken

Het geluk van het geven van geluk aan straatkinderen

Mohamed (21) trok in juli 2021 naar Macedonië om kort vrijwilligerswerk te doen via het European Solidarity Corps. Dit gesubsidieerd kort vrijwilligerswerk is er enkel voor jongeren voor wie naar het buitenland gaan niet zo evident is, door financiële of andere drempels. 

"Ik spendeerde iets meer dan 1 week tijd in het dagcenter voor straatkinderen in Shuto Orizari in Skopje (Macedonië). En nu, sinds mijn project bij Volunteers Centre Skopje (VSC) bijna tot een einde komt en wanneer mijn terugkomst naar België in zicht is, is het jammer dat ik niet langer kan blijven. Vanaf de eerste dag dat ik er was, voelde ik me verwelkomd door iedereen. We deden heel veel verschillende dingen in Shutka. We hebben de kinderen geholpen met wiskunde, zij waren daar heel goed in. Nadat ze klaar waren, speelden we samen spelletjes, probeerden we te puzzelen en entertainden we ze. Ik had niet verwacht dat de kinderen heel sociaal waren, maar ze waren het wel. De plaats leek op een gewoon klaslokaal, het had alles wat een klaslokaal zou moeten hebben zoals papier, boeken, pennen etcetera. 

Mohammed legt uit

Op een gewone dag gingen we ervan uit dat er 7 kinderen zouden komen. Alle kinderen waren heel leuk, maar twee ervan vielen me echt op. Hun namen waren Antonia en Gabriel. Deze twee wilden de hele tijd spelen met mij en gaven mij het gevoel dat ze het heel leuk vonden dat ik met hun aan het spelen was. Er was een spelletje dat ze écht de hele dag konden spelen: Jenga. Bij Jenga neem je een stukje hout uit een toren en probeer je daarmee opnieuw te bouwen zonder dat de toren valt. Want als de toren valt, dan verlies je. Puzzels waren ook populair bij de kinderen, Antonia's favoriet.

Mohammed in de klas
Ik zie dit project niet alleen als een ervaring, maar ook als een moment dat bij mij blijft doorheen mijn hele leven.
Mohamed

Ik ben zeker dat ik nog af en toe aan de kinderen ga denken en aan de leuke tijd die we beleefd hebben, ook al was het niet zo'n heel lange tijd. Natuurlijk hadden we problemen om elkaar te verstaan omdat taalbarrière heel groot was en ik ben ook ouder, maar we bleven proberen elkaar te verstaan en te communiceren. Het enige nadeel aan deze ervaring was dat ik vroeger moest opstaan dan ik gewend ben. 's Ochtends was het vroeg wakker worden, 20 minuten wandelen naar het busstation en  dan een busrit van 35 minuten om daarna naar Shutka te gaan. Zo'n lange busrit is niet zo leuk als je nog maar net wakker bent en ik ben geen fan van vroeg wakker worden. Maar buiten dat, vond ik het de ervaring waard en zou ik het opnieuw doen zonder aarzelen."

Meer weten? 

*** Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in het Engels op de website van vsc.org.*** 


Jouw verhaal op Go Strange?

Wil je zelf ook graag jouw buitenlandervaring delen met anderen? Neem dan een kijkje op deze pagina.

Deel jij ook graag jouw buitenlandverhaal om anderen te inspireren? Laat het ons weten!