Getuigenissen

Femke (23) is één van de vele jongeren die er als Europees Vrijwilliger op uit trok. In september 2015 reisde ze richting Estland, het land met meer bomen dan mensen.

Ik werk als Europees Vrijwilliger (EVS) in het Kesklinna Noortekeskus, of het Kesklinna Jeugdcentrum in Tallinn. Je vergelijkt het jeugdcentrum best met onze jeugdhuizen. Al is er één groot verschil: er wordt geen alcohol geserveerd.

In het jeugdhuis organiseer ik met de andere jeugdwerkers allerlei activiteiten voor tieners uit de buurt. We doen echt van alles: van jamsessies tot gitaarlessen of het bezoeken van verschillende vrijwilligersorganisaties in Tallinn. Vorige week organiseerde ik voor het eerst op mijn eentje een activiteit: een Belgische culturele avond. Ik maakte een expo met bezienswaardigheden en weetjes over ons land. Er waren volksspelen en ik gaf een presentatie. Daarna was het proeven geblazen: wafels en chocolade. Geen bier nee, dat mag niet… Er kwamen 80 jongeren op af. Ik ben dus best trots op deze prestatie!

De bedoeling van de jeugdcentra is ook dat de tieners met ons een praatje kunnen maken. Die babbels kunnen echt over alles gaan: problemen maar even goed leuke babbels over het leven zoals het is. Estse tieners lijken mij meer volwassen dan Vlaamse tieners. Misschien komt dat doordat het leven hier harder is. De lonen liggen veel lager dan bij ons en er is veel meer armoede. Al moet ik zeggen dat ik daar tot nu toe niet echt mee geconfronteerd ben.

Een echte uitdaging

We werken met een team van 5 à 6 mensen. Het jeugdcentrum opende begin 2015. We werken dus nog volop aan onze bekendheid. In tegenstelling tot in de kleine Estse dorpjes is er in Tallinn een groot aanbod voor jongeren. Het is dus niet eenvoudig om de jongeren tot bij ons te krijgen. Maar die extra uitdaging maakt het voor mij alleen maar boeiender om hier te werken.

In België studeerde ik af als sociaal werker. Ik was ook jarenlang vrijwilliger in jeugdhuis Jakkedoe. Die ervaringen helpen me natuurlijk bij mijn werk. Al hoef je geen ervaring te hebben als je je kandidaat stelt voor EVS.

Nors en rustig

Hostel-style

Ik woon in een ruim appartement boven het jeugdcentrum. Alles bevindt zich in een grote nieuwbouw. Het appartement lijkt op een hostel. Er is een lange gang waarlangs alle slaapkamers liggen. Verder is er een gedeelde living, keuken en badkamer.

We wonen hier met 5. Naast mij wonen er nog 1 vrijwilliger en 3 studenten. Allemaal mensen uit andere landen. Mijn flatmates zijn leuk, ja, hoewel het samenleven met anderen niet altijd feest is. Op dit moment hebben we wat meningsverschillen over wat ‘alles proper houden’ precies betekent. Maar ach zo’n discussies heb je thuis natuurlijk ook.

Het leven is rustiger in vergelijking met mijn leven in België. Het mag allemaal wat trager. Tallinn is ook een rustige stad. Weinig mensen kunnen zich een eigen auto permitteren waardoor velen het openbaar vervoer gebruiken. En natuurlijk is er de prachtige natuur buiten de stad met de vele dennenbomen. Mijn EVS loopt ten einde in juni maar ik weet nu al dat ik tot na de zomer blijf. De zomer is kort maar naar het schijnt supermooi. De beste periode van het jaar, dat wil ik niet missen!

Nä-da-la-va… hoe was het ook alweer ?

Als Europees Vrijwilliger krijg je een taalcursus aangeboden. In Tallinn volg ik samen met andere vrijwilligers een cursus bij een professionele taalschool. Het Ests is niet eenvoudig. Simpelweg omdat de taal niet lijkt op één van de talen die wij in België kennen: Nederlands, Duits, Engels of Frans. Je moet ieder woord vanbuiten leren. Het Estse woord voor weekend is er zo eentje waarop ik hard gezwoegd heb: nädalavahetus. De hele klas had moeite om dat te onthouden. Dus liet de leerkracht ons het woord splitsen en steeds opnieuw opdreunen: nä-da-la-va-he-tus. Beetje lachwekkend om het zo te doen maar het werkte wel!

Helaas gebruik ik het Ests bijna niet in het dagelijkse leven. Mijn flatmates zijn allemaal buitenlanders dus met hen schakel ik vanzelf over naar Engels. Maar ook mijn collega’s zijn het gewoon om Engels te spreken. Zelfs de jongeren in de jeugdclub vinden het heel normaal om Engels te spreken.

The singing revolution

In mijn vrije tijd zing ik in een koor, het Tallinna Ülikooli kooridest. Nee, ik schaam mij daar niet voor (lacht). In Estland is het voor jong en oud heel gewoon om in een koor te zingen. In het koor gebruik ik dus wel Ests. En al weet ik niet altijd precies wat ik zing, het is superplezant!

Wist je trouwens dat de Esten hun onafhankelijkheid van de Sovjet-Unie verkregen na de ‘singing revolution’? In 1987 kwamen mensen op straat om massaal de Estse volksliederen te zingen die toen verboden waren. Er werden ook rockconcerten georganiseerd waarop die liederen gezongen werden. Tot uiteindelijk in 1991 de Estse onafhankelijkheid ondertekend werd.

Iedereen zou dit moeten doen!

Mensen hebben verschillende redenen om aan EVS te beginnen: eens weg zijn van de dagelijkse sleur, niet goed weten wat je moet studeren of waar je wil gaan werken, eerst wat ervaring opdoen voor je aan de slag gaat… Wat ook de reden is om erop uit te trekken, ik raad je aan het gewoon te doen! Ik heb mezelf absoluut beter leren kennen en ben een pak zelfstandiger geworden.

De ervaring die ik hier opdoe kan me zeker helpen om een job als sociaal werker te vinden. Maar ik weet nu al dat ik niet lang naar België terug zal keren. Ik wil blijven andere landen ontdekken. Dus bij deze zijn mijn vrienden en familie gewaarschuwd: dit meisje wil de wereld blijven verkennen!

Kriebelt het bij jou ook om als vrijwilliger naar het buitenland te gaan, mét centen van Europa?

Hoe, wat, waar en nog veel meer vind je op de website van het European Solidarity Corps (het vroegere EVS) of kom naar een infosessie.

Lees alles over vrijwilligerswerk bij het thema Vrijwilligerswerk.