Getuigenissen

Muzungu, muzungu. Het is een woord dat Margot (21) afgelopen zomer erg vaak hoorde toen ze in Burundi onderzoek deed voor haar thesis. Muzungu betekent blanke in het Kirundi. Want als blanke viel ze dan ook hard op in Bujumbura, een stad in het hart van Afrika.

Ik heb 5 weken lang in Burundi onderzoek gedaan voor mijn thesis. Ik studeer economie en onderzocht er de export van koffie door lokale ngo’s. Ik bezocht koffiecoöperatieven, ik deed deels kwantitatief maar ook kwalitatief onderzoek. Zo bestudeerde ik onder andere de invloed van het fair-trade label.

In het begin was ik echt overrompeld door de vele mensen. Er waren overal echt veel mensen. Ik verbleef in Bujumbura, de hoofdstad en dat is een heel drukke stad. Mij zus woont daar en zij had me wel wat voorbereid. Maar als blank meisje op een fiets val je daar heel erg op en word je overal nagekeken. Ik vond Bujumbura ook een erg decadente stad. Je vindt er de mooiste restaurants en bars, maar die zijn maar voor een deel van de bevolking toegankelijk want er is een gigantische inkomensongelijkheid.

De voordelen van wachten

Buiten met mijn collega’s trok ik zelden op met Burundezen. Maar met mijn collega’s was het wel altijd gezellig. Er was een erg goede werksfeer bij de organisatie waar ik mijn onderzoek deed. De mensen waren echt gemotiveerd om te werken maar het waren ook gewoon aangename mensen. Dat was een groot verschil met sommige ander plaatsen waar er soms veel corruptie of weinig werkplezier was. Zo kon je uren staan aanschuiven om de kleinste dingen geregeld te krijgen. Maar dat wachten had ook soms zijn voordelen, want als je op restaurant een uur moet wachten op je eten, dan heb je heel veel tijd om te babbelen.

In mijn vrije tijd en tijdens het weekend trok ik vaak het binnenland in. Er zijn weinig culturele activiteiten in Bujumbura. Geen film, geen theater. Maar de mooie natuur was een evenwaardig alternatief. In het binnenland merkte je ook grote verschillen in eetgewoontes bijvoorbeeld. Terwijl je in de stad bijna alles kan vinden, is het eten in het binnenland vaak beperkt tot brochettes van geitenvlees, bananenfrieten en maniok.

No danger

De natuur is er echt fantastisch en heel bereikbaar. Soms zelfs iets te dichtbij. Tijdens een uitstap naar Tanzania sliepen we op een camping in de buurt van het nationale park ‘Katavi’. Echt 10 meter naast de camping lag een grote kudde nijlpaarden in de rivier. Onze slaapplaats was omheind en volgens de verantwoordelijke was er geen enkel gevaar. Maar 's nachts werden we wakker en hoorden we nijlpaarden naast onze tent rondlopen en grazen. Ik heb die nacht geen oog meer dicht gedaan. Toen we ’s ochtends aan de verantwoordelijke vroegen of we niet gedroomd hadden, antwoordde die doodleuk "Yes yes, they were on the campsite but no danger".

Regen als excuus

Sommige Burundese aspecten van het Burundese dagelijkse leven mogen ze voor mij zeker in België invoeren. Ik vond het super dat regen een goed argument is om ergens te laat te zijn. Burundezen lopen niet door regen maar wachten tot het stopt. En dan kan het natuurlijk gebeuren dat je ergens te laat bent. Maar ook enkele voor de hand liggende dingen mogen ze naar België brengen hoor, zoals de zon en het lekkere verse fruit. Langs de andere kant zijn er ook dingen in Burundi die voor verbetering vatbaar zijn. Vergeleken met de wegen in Burundi, zijn die in België fantastisch. Daar zitten ze echt vol putten. En hoewel ik geen negatieve ervaringen heb, moest je in Bujumbura als meisje ’s avonds niet alleen over straat lopen. Daarvoor was het te gevaarlijk. Maar aangezien ik dat niet heb gedaan, heb ik enkel positieve ervaringen en was het een fantastische ervaring.