Getuigenissen

De echte impact van een uitwisseling komt pas achteraf

Tekst: Anne Cruyt (Vlamingen in de Wereld)

Elk jaar gaan meer jongeren op uitwisseling. Het aantal uitwisselingen via Erasmus+ bereikt ongeziene recordhoogten en ook uitwisselingen in het middelbaar en vrijwilligerswerk blijven populair. Wat is de aantrekkingskracht van een buitenlandse ervaring en waarom komen studenten naar ons land? We praten met Alejandrina (24 jaar), die voor de tweede keer op uitwisseling komt naar België.

“Tien jaar geleden wilde ik als vijftienjarige de wereld verkennen. Mijn hele leven heb ik in Vuurland gewoond, de meest zuidelijke stad ter wereld [in het uiterste puntje van Argentinië, nvdr]. Hoewel het naar Belgische normen met 300.000 inwoners een grote stad is, ervoer ik dat toch niet zo. Als jongere was er weinig te doen en ik wilde iets anders meemaken. Mijn grote droom was om Parijs te zien, maar ik ben uiteindelijk via YFU (Youth for Understanding) naar België gekomen. Wat voor mijn moeder en mij de kostprijs was om twee weken naar Frankrijk te reizen, was hetzelfde als dat ik voor een jaar op uitwisseling zou komen. De keuze was snel gemaakt.”

Een decennium verder, en we spreken haar opnieuw in België. Blijven plakken?

“Nee, na mijn eerste uitwisselingsjaar ben ik teruggekeerd naar Argentinië en heb ik daar mijn leven verdergezet. Op dat moment heb ik aan mezelf gezworen dat de volgende reis die ik maakte, opnieuw naar België zou zijn. Ik had een hele hechte band met mijn gastgezin en wilde hen koste wat kost terugzien. Het heeft lang geduurd voor ik opnieuw de kans en financiële middelen had om te reizen, maar nu ben ik terug. Ik werk als vrijwilliger op het kantoor van YFU, dus je zou kunnen zeggen dat de cirkel rond is.”

Wat kan je vertellen over de periode tussen je twee uitwisselingen?

“Er is zoveel gebeurd en ik ben enorm gegroeid als mens. Je kan zeggen dat mijn uitwisseling de start was van mijn volwassen leven en al mijn daaropvolgende levenskeuzes hangen eraan vast. Mijn eigen uitwisseling had zo’n gigantische impact op mijn wereldvisie, dat ik dat wilde delen met andere jongeren. Ik vatte mijn hogere studies aan in Tandil, in de buurt van Buenos Aires. Omdat daar geen lokaal comité van YFU was, heb ik me aangesloten bij een gelijkaardige organisatie genaamd AIESEC. Zij streven ernaar de leiders van morgen te vormen door middel van uitwisselingen naar het buitenland. Geen jaar, maar 6 weken met een focus op het professionele leven. Een andere insteek dan wat ik zelf met YFU gedaan heb, maar het maakt niet uit hoe, waar, wanneer of met welke organisatie je naar het buitenland vertrekt. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer je in een andere cultuur woont, niet als toerist maar als inwoner, dat je dan pas bepaalde vaardigheden ontwikkelt. Actief burgerschap en leiderscapaciteiten zijn geen holle woorden maar zo belangrijk in onze hedendaagse samenleving.”

Kan je enkele voorbeelden geven van zulke eigenschappen die je zelf hebt ontwikkeld tijdens jouw eerste uitwisseling?

“Mijn ogen gingen echt open tijdens mijn jaar in België, omdat ik toen pas kon vergelijken hoe het er elders in de wereld aan toeging. Jullie praten hier soms over armoede en mensen op straat, maar dat is zó anders hier dan in Argentinië. Ik probeer vaak uit te leggen wat in mijn ogen echte armoede is: mensen die hun hele leven op straat wonen. Als 15-jarige was ik te jong en had ik de woorden en context niet om mijn gevoel te uiten. Ik zag het verschil in maatschappij maar kon de juiste woorden niet aanwenden om mijn boodschap over te brengen. Ik heb veel dingen opgestoken over een ander soort samenleving hier, op ecologisch vlak bijvoorbeeld hoe spaarzaam jullie met water omgaan en hoe niet alles met de auto wordt gedaan. Ik heb hier leren fietsen en dat was een openbaring. Het zijn dingen die ik terug meegenomen heb naar Argentinië met de hoop om daar iets te veranderen. Het is een bepaalde richting waarvan ik vind dat ook mijn samenleving naartoe moet gaan.”

Na je terugkeer ben je ook echt engagement aangegaan hé?

“Ja, zoals ik al vertelde heb ik bij AIESEC Tandil een heel actieve rol opgenomen gedurende tweeënhalf jaar, waarvan een tijdje als voorzitster. Het was iets dat mijn leven overheerste, omdat ik mijn uiterste best wilde doen voor het project en de uitwisselingsstudenten. Ik zocht stageplaatsen, ging mee op de eerste dag, belde ze elke avond tijdens die eerste weken, organiseerde activiteiten, … Ik heb me daar wel laten gaan, want ik besteedde gedurende die periode meer tijd aan AIESEC-activiteiten dan aan mijn studie of familie. Het heeft me abrupt doen stoppen, het was teveel geweest op korte tijd. Ik was heel moe en ben gestopt omdat ik nood had aan andere nieuwe prioriteiten.”

Interesse in een uitwisseling of vrijwilligerswerk in het buitenland?

Kijk eens bij vrijwilligerswerk via het European Solidarity Corps of check onze zoekmachine.

Geschreven voor de workshop “Storytelling & storyweaving”. Zelf leren verhalen maken? Schrijf je in voor de nieuwe cursus in oktober 2019, stuur een mailtje naar Thomas.